Τι να γράψει κανείς για τον Μόλυβο που να μην έχει ξαναγραφτεί, τον τραγούδησαν ποιητές, τον έχουν ζωγραφίσει ζωγράφοι, τον διηγήθηκαν συγραφείς και τον ξενύχτησαν χιλιάδες επισκέπτες μέχρι σήμερα.

Αναμφίβολα,  ο ομορφότερος προορισμός του νησιού, ο Μόλυβος ή αλλιώς Μήθυμνα, σαν την κόρη του Βασιλιά Μάκαρα, χτισμένος με πέτρα και ξύλο, από τα 1355 που η Λέσβος προικοδοτείται στον Γατελούζο ηγεμόνα Φραγκίσκο Α΄, υιοθετεί και το δεύτερο όνομά του και αναφέρεται πια περισσότερο σαν Μόλυβος. Ισως για την πληθώρα ελαιόδεντρων (Mont d’ olives=το βουνό των ελαιών) εκείνα τα χρόνια, ή για τα άφθονα πετρώματα μολύβδου που υπάρχουν στη περιοχή του.

Οπώς κι αν τον πεις, κι απ’όποια πλευρά κι αν τον δεις η ομορφιά του δεν αλλάζει. Από τα πρωινά μέσα στα πλακόστρωτα, χωμένοι μέσα στα γιασεμιά και τ’αγιοκλίματα, μέχρι τα μεσημεριανά τραπεζώματα κάτω στο λιμάνι, τα μπάνια στην ασημένια παραλία της Εφταλού, και στα διατηρημένα από τουρκοκρατίας χαμάμ του, μέχρι τα κόκκινα ηλιοβασιλέματα στην Πέτρα, και ξανά στα βραδυνά μαγαζιά του, στις ελληνικές βραδιές που φτάνουν το ξημέρωμα, ο Μόλυβος ήταν, είναι, και θα είναι, ο νούμερο ένα προορισμός στην Λέσβο…